این فناوری جدید که می تواند دانش نوین پزشکی در زمینه تولید اندامهای مصنوعی را متحول کند توسط گروهی از محققان دانشگاه تگزاس در دالاس آمریکا ارایه شده است.

این فیبر که ترکیبی از ورقه های نانولوله کربنی پیچیده به دور یک هسته لاستیکی است، شاید روزی در صنعت هواپیماسازی و اندامهای ویژه ساختارهای اسکلت مصنوعی نیز به کار گرفته شود.

فیبر جدیدی که این محققان موفق به ارایه آن شده اند در مقایسه با تلاشهای مشابه قبلی تفاوتهای شاخصی دارد. درحالی که در ساخت فیبرهای مبتنی بر نانولوله های کربنی قبلی تأکید و تمرکز اصلی بر استحکام بالا بوده تا بدین ترتیب بتوان از آن در ساخت جلیقه ضدگلوله استفاده کرد (و یا حتی جایگزینی مطمئن برای فیبر کربنی سنتی) اکنون این فناوری جدید استحکام مورد نظر، خاصیت رسانایی بالا و انعطاف پذیری شگفت آور را یکجا باهم دارد.

در بررسیهای آزمایشگاهی مشخص شده که این فیبر را می توان تا ۱۴ برابر طول اولیه کش داد بدون آنکه کوچکترین افتی در کیفیت عملکرد آن ایجاد شود.

محققان در این پروژه، مرزهای جدیدی را جستجو کرده و حتی به مقیاسهای بسیار کوچک نیز نفوذ کرده اند به طوریکه از امکان بکارگیری این فناوری جدید در ابعاد ۵۰ میکرون یعنی تنها دو برابر ضخامت موی انسان نیز خبر داده اند.