۲۵۵۳ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۲ اکتبر سال ۵۳۹ قبل از میلاد سپاهیان ارتش کورش توانستند وارد شهر بابل شوند و موجب سقوط حاکم بابل شدند تا سرزمین‌های سلسله هخامنشی از غرب گسترده‌تر از قبل شود.

شهر بابل یکی از بزرگترین و معروف‌ترین شهرهای عصر باستان بود که در عراق کنونی قرار داشت. شهر بابل در سال ۱۸۶۷ قبل از میلاد توسط سلسله آموری در بین النهرین ایجاد شد. بقایای آن در الهلال در استان بابل کشور عراق در ۸۵ کیلومتری جنوب بغداد است. این شهر به صورت کامل تخریب شده است و تنها بقایای باقیمانده از آن مقداری گل و آجرهای تخریب شده است. این شهر بر روی رود فرات بنا شده بود و قسمتی از شهر در یک طرف و قسمت دیگر در طرف دیگر فرات قرار داشت. اطلاعات تاریخی باقیمانده نشان می‌دهد بابل در حدود قرن ۳۰ قبل از میلاد به صورت یک شهر کوچک وجود داشت و در دوران آموری‌ها حدود ۱۹۰۰ سال قبل از میلاد شروع به پیشرفت می‌کند و تبدیل به یکی از بزرگترین شهرهای عصر کهن می‌شود.

در دوران آغازین سلسله هخامنشی در این شهر هزاران مهاجر و برده زندگی می‌کردند که در میان آن‌ها تعداد زیادی یهودی نیز وجود داشت که به اجبار و فشار شاه کلدانی از کشورهای خودشان رانده شده بودند و در بابل در شرایط نامناسبی زندگی می‌کردند. این مردمان هرگز امید به بازگشت به میهن خود را از دست نداده بودند. کشمکشهای اجتماعی از یک سو، نارضایتی کشاورزان، صنعتگران، اشراف و نجبا (کارمندان، کاهنان، بازرگانان و غیره) از سوی دیگر باعث شده بود که زیربنای اجتماعی در حکومت بابل ویران شود و حکومت بابل به شدت تضعیف شود. حتی شاه بابل نیز دیگر در بابل حضور نداشت و ۱۰ سال از پایتخت دور بود و در شهر تیما زندگی می‌کرد، تجارت پُرسود کندر را به انحصار خویش درآورده بود و همچنین با خدای کاهنان در شهر بابل مخالفت می‌کرد و خدای دیگری را می پرستید که همین موضوع باعث خشم و نارضایتی کاهنان شده بود. کشاورزان و صنعتگران که قسمت عمده‌‌ی جمعیت کشور را تشکیل می‌دادند، با توجه به شرایط فعلی حکومت بابل هیچ تمایلی به کمک در جنگ احتمالی و حمایت از حکومت بابل نداشتند و ترجیح می‌دادند تا حکومت فعلی بخاطر فساد و مشکلات فراوانی که داشت از بین برود در کنار این موضوع ارتش بابل بر اثر جنگ‌های متعدد در شبه جزیره عربستان با عرب‌های صحرا نشین و غارتگر آن زمان که به کاروان‌های تجاری حمله می‌کردند بسیار فرسوده شده بود و مقاومت در برابر یک ارتش مجهز و آموزش دیده از عهده آنها خارج بود.

زمانی که کورش به بین النهرین حمله خود را آغاز کرد کاهنان حکومت بابل وی را ناجی خدای خود و یهودیان وی را امیدی برای آزادی خود پنداشتند لذا حکومت بابل در شرایطی که قرارداشت به هیچ عنوان قادر به مقابله با سپاهیان کوروش نبود. با این وجود نکته قوت بابلیان برای مقابله با ارتش کوروش از استحکامات طبیعی و دیوارهای بزرگی که برای محافظت از شهر کشیده شده بود، کمک گرفتند. در روز دهم اکتبر شهر سیپار نیز سقوط کرد و دژ غربی دیوار مادی بدون درگیری تسلیم سپاه کوروش شد. بدین ترتیب کوروش در جنوب دیوار مادی با گذشتن از جمله، همه‌ی استحکامات دفاعی را دُور زد و دو روز بعد، یعنی دوازدهم اکتبر همزمان با جشن سال نوی تقویم بابلی، یکی از فرماندهان ارتش کوروش با سپاه خود وارد بابل شد و بدون جنگ و تلفات، شهر را تصرف کرد و مطابق با دستور کوروش، بلافاصله نظم سختگیرانه‌ی در بابل وضع شد.