۱۶ سال پیش در چنین روزی یعنی ۲۶ آگست سال ۱۹۹۸ فردریک رینر فیزیکدان برجسته آمریکایی و برنده جایزه نوبل فیزیک در سال ۱۹۹۵ چشم از جهان فروبست. فردریک رینر ۱۶ مارچ سال ۱۹۱۸ در نیوجرسی آمریکا متولد شدو پدرش یک فروشگاه ساده داشت و بیشتز زمان کودکی فردریک در این فروشگاه سپری شد. فردریک رینر دوران دبیرستان را در مدرسه یونیون هیل گذراند و در سال ۱۹۳۵ از این دبیرستان فارغ التحصیل شد. فردریک رینر در دوران دبیرستان علاقه خاصی به هنر و تاریخ از خود نشان می‌داد و همیشه بالاترین نمرات را از این درس‌ها کسب می‌کرد. این در حالی است که او در درس‌های فیزیک و ریاضی نمرات متوسط و رو به پایینی را می‌گرفت. با توجه به نتایج دبیرستان کسی تصور نمی‌کرد که فردریک رینر روزی یکی از برجسته‌ترین فیزیکدانان عصر خود شود.

فردریک رینر در موسسه تکنولوژی استیونز مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را دریافت کرد و بعد از آن به دانشگاه نیویورک رفت تا تحصیلات خود را در مقطع دکترا ادامه دهد. بعد از دریافت مدرک دکترا فردریک رینر وارد لابراتوار لاس آلاموس شد و خیلی سریع تبدیل به یکی از محقفین برجسته آن شد. فردریک رینر در خصوص تشعشات هسته‌ای و پرتوهای رادیواکتیر تحقیق می‌کرد که همین تحقیقات در سال ۱۹۵۶ منجر به کشف و اثبات وجود نوترینو شد. نوترینو یک ذره بنیادی است که از نظر الکتریکی خنثی بوده و به ندرت وارد بر همکنش می‌شود. همین موضوع یکی از دلایلی است که این ذره مدت‌های طولانی از نگاه دانشمندان دور بوده است. نوترینوها تقریبا نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کنند و قادرند از درون مواد بدون هیچ برهمکنشی عبور کنند. نوترینوها دارای جرم بسیار اندک و غیر صفر هستند. نوترینوها از آنجایی که بار الکتریکی ندارند حتی تحت تاثیر جریان‌های مغناطیسی نیز قرار نمی‌گیرند و بدون هیچ اثری از میان قویترین میدان‌های مغناطیسی به راحتی عبور می‌کنند. نوترینوها در فرایندهایی همانند فرایندهای هسته‌ای خورشید یا برخورد پرتوهای کیهانی شکل می‌گیرند. بیشتر نوترینوهایی که از زمین عبور می‌کنند بر اثر فرایندهای خورشیدی بوجود می‌آیند و جالب است بدانید در هر ثانیه از هر سانتی‌متر مربع زمین در حدود ۶۵ میلیارد نوترینوی خورشیدی عبور می‌کند.

در سال ۱۹۱۴ جیمز چادویک به مسئله ابهام آمیزی مربوط به انرژی حرکتی ذراتی که از مواد رادیواکتیو صادر می‌شوند برخورد کرد؛ ولی نتوانست به نتیجه خاصی دست پیدا کند. در سال ۱۹۳۰ ولفگانگ پاولی حتی پیش از کشف نوترون‌ها ایده وجود نوترینوها را مطرح کرد ولی نتوانست صحبت‌های خود را اثبات کند و معمای چادویک همچنان نامشخص باقی ماند تا اینکه در سال ۱۹۵۶ فردریک رینر به همراه کلاید کووان توانستند وجود نوترینوها را اثبات نمایند. فردریک رینر به خاطر کشف نوترینوها در سال ۱۹۹۵ مفتخر به دریافت جایزه نوبل فیزیک شد.

سرانجام فردریک رینر فیزیکدان برجسته آمریکایی که توانست وجود نوترینو ها را اثبات کند در ۲۶ آگست سال ۱۹۹۸ برای همیشه چشم از جهان فروبست.